Waarom huil je tranen van geluk?

Huilde jij ooit van geluk tijdens het hardlopen? Een prachtig uitzicht na een trailrun, een PR op de 10 kilometer, of gewoon het gevoel dat je lichaam het weer doet. Er zijn momenten waarop emoties je zó overvallen dat je ineens… huilt. Van blijdschap. Maar waarom reageren we zo? Wat maakt dat geluk zich in tranen uitdrukt? Veel hardlopers kennen het: die ene training of wedstrijd waarin je overmand wordt door emoties.

Bij huilen denk je misschien eerst aan verdriet. Logisch, want tranen zijn een bekende manier om emoties te uiten en steun te vragen. Maar volgens psychologen, onder andere van Yale University, huilen we ook bij positieve emoties.

Waarom huilen we van geluk?

De theorie is simpel. Huilen, of het nou van vreugde of verdriet is, trekt de aandacht van anderen. Bij verdriet is dat om steun te krijgen. Maar ook bij blijdschap werkt het zo. Want stel je wint die loting voor de New York Marathon en je schiet vol als je het vertelt aan je vrienden. Grote kans dat zij direct reageren met een arm om je heen. Niet omdat ze denken dat je verdrietig bent, maar omdat ze voelen dat je even helemaal overweldigd bent.

Het meest ideale scenario is wanneer je in een flow raakt. Dan ga je helemaal op in het hardlopen en voel je je op je gemak tijdens je inspanning. Voor wetenschappers is een flow een bewustzijnsstaat waarin je gevoel en prestatie op zijn best zijn. Voor hardlopers betekent het de bekende runner’s high. Welke naam je het ook geeft, als je zo'n fysieke toestand bereikt kan het diepere emoties naar boven halen. Flow hoeft niet een blij, euforisch, positief gevoel te zijn. Het is meer dat je sterk verbonden bent met je activiteit en dan je emoties toelaat.

Blijdschap kan ook heftig zijn

In een onderzoek lieten wetenschappers proefpersonen kijken naar filmpjes van mensen die tranen van geluk huilden, bijvoorbeeld omdat ze een droomreis hadden gewonnen. Wat bleek? De kijkers wilden de gelukkige vooral tot rust brengen. Ze voelden de behoefte om de emotie te verzachten, om de ander te ‘troosten’. Niet omdat die persoon iets ergs meemaakte, maar omdat pure blijdschap ook heftig kan zijn.

Even landen

Dat troostgedrag heeft dus een functie. Want of het nu om een enorme prestatie gaat of een klein, intiem geluksmoment: emoties kunnen je overspoelen. En hoe lekker dat gevoel ook is, soms is het fijn als iemand je helpt om weer even te landen. Die tranen? Die helpen daarbij. Ze geven ruimte. Dus, als je de volgende keer een marathon loopt en je komt met tranen over de finish. Laat ze vooral lekker stromen!

Volg je Runner's World al op Instagram, TikTok, Strava en Facebook?