Douwe Bob: ‘Hardlopen is onlosmakelijk verbonden met hoe ik in het leven sta’
Hij brak door als singer-songwriter, stond op het Eurovisiepodium en brengt het liefst zijn ochtend door in een korte broek, rennend door Abcoude. Voor Douwe Bob (1992) is hardlopen geen sportieve uitlaatklep, maar een manier om dicht bij zichzelf en zijn oergevoel te blijven.
Dirk-Jan van Dijk
De carrière van Douwe Bob begint in 2012, als hij op 20-jarige leeftijd ‘De Beste Singer-Songwriter van Nederland’ wint. Sindsdien brengt hij meerdere albums uit, doet hij mee aan het Eurovisiesongfestival en is hij coach in The Voice Kids. Zijn nieuwste plaat, Where Did All The Cool Kids Go?, noemt hij ‘zijn positiefste tot nu toe.’
'Oerdingen'
‘Ik loop al zo’n twaalf jaar hard, sinds mijn twintigste. Het begon vooral omdat het makkelijk was: je hebt voor hardlopen niks nodig, dus het is heel basic. Ik ben altijd al geïnteresseerd geweest in ‘oerdingen’, en hardlopen voelt als een van de essentiële activiteiten die daarbij hoort.’
Vroeg, koud en nuchter
Het liefst loopt Douwe ’s ochtends, en dan op een lege maag. ‘Ik loop altijd ’s ochtends. Vaak ga ik meteen nadat ik ben opgestaan, al vind ik het wel fijn om voor het hardlopen even te douchen. Ik weet niet precies waarom, maar ik vind het smerig om meteen uit bed te gaan zweten. Dat voelt heel vies. Een douche helpt me om fris aan mijn rondje te beginnen.’ Ook voeding en timing pakt hij op zijn eigen manier aan. ‘Voor mij voelt hardlopen op een lege maag als iets natuurlijks. Onze voorouders zaten ‘s ochtends ook niet aan een uitgebreid ontbijtbuffet voordat ze moesten hardlopen. Het lijkt me aannemelijk dat zij behoorlijk wat inspanning moesten leveren voordat ze een beloning kregen.’ Die ‘oergezonde’ aanpak is ook terug te zien in zijn andere gewoontes: regelmatig vasten, koud water zwemmen en geen snelle suikers tijdens het lopen. ‘Misschien dat ik er anders over denk als ik ooit aan een marathon ga meedoen. Maar laatst heb ik 20 kilometer gelopen en dat ging prima op een banaan en wat dadels.’
Niet zeuren, gewoon gaan
Motivatie is voor Douwe Bob geen kwestie van zin hebben, het is een kwestie van doen. ‘Ik moet mezelf er vaak toe zetten. Daar is geen trucje voor; je moet gewoon gaan. Hou je mond en ga! Het leven is niet altijd leuk, soms moet je gewoon doen wat nodig is. ’Zijn doelen zijn niet competitief. Hij hoeft geen PR te lopen of medaille te winnen. ‘Ik ben geen hardloper die op tijden of wedstrijden gefocust is. Mijn doel is om in een goed tempo een gezonde afstand te kunnen rennen. Daarnaast wil ik mezelf fysiek sterk houden: een paar keer goed kunnen opdrukken en mijn lichaam in zo’n staat houden dat ik in de wildernis ook nog wat waard zou zijn.’
Altijd in korte broek en het liefst op blote voeten
In zijn sportkleding is Douwe minimalistisch. ‘Hoe minder ik aan heb, hoe prettiger ik het vind. Als het lekker weer is, draag ik meestal alleen een broekje. In de winter heb ik ook altijd een korte broek aan – als het echt koud is, met een thermoding eronder. Een ongeluk dwong hem om wat meer uit te kijken voor zijn voeten. ‘Ik heb een zware blessure gehad door een aanrijding, waarbij mijn linkervoet bijna doormidden lag. Daardoor draag ik nu schoenen met een dikkere zool voor extra demping.’ Toch blijft hij dromen van eenvoud. ‘Ik loop hard omdat ik het lekker vind en omdat het belangrijk is dat mijn lichaam blijft functioneren zoals het moet. Het liefst zou ik op blote voeten lopen.’
Zo saai mogelijk
Douwe loopt altijd alleen. Zijn vrienden zijn meer van de crossfit. ‘Hardlopen doe ik altijd in m’n eentje, voornamelijk omdat mijn vrienden daar niet echt mee bezig zijn.’ Hij gebruikt geen muziek tijdens het rennen. ‘Als ik in de natuur ben, dan wil ik liever dat horen. Een vogeltje, de wind door een boom. Dat is de bom. Die geluiden brengen me in een soort trance, waarbij ik helemaal gefocust ben op mijn hartslag en ademhaling.’ Zijn vaste rondje, altijd hetzelfde, helpt om in die flow te komen. ‘Het is eigenlijk een saai rondje, maar dat vind ik juist fijn omdat ik daardoor naar binnen kan keren.’
Sportschool en ijsbad
Naast het lopen traint hij vijf keer per week in de gym. ‘Ik zit nu op de sportschool in een “bulk”, wat betekent dat ik wat meer eet en best hard veel gewicht aan het heffen ben. Hardlopen is een belangrijk ding om daarnaast te blijven doen, anders word ik echt zo’n soort Popeye.’ Zijn loopjes duren vaak niet lang, maar zijn intens. ‘Ik heb een mooi rondje van precies vijf kilometer dat ik zo snel mogelijk probeer te lopen. Vooral ’s ochtends vind ik het heerlijk om mezelf even helemaal kapot te laten gaan en daarna in een ijsbad te stappen.’
Bij jezelf blijven
Hardlopen is niet zomaar een sport voor Douwe Bob, maar iets wat hem bij zichzelf houdt. ‘Hardlopen is onlosmakelijk verbonden met hoe ik de rest van mijn dag invul en hoe ik in het leven sta. Het is voor mij zowel een reset als een bron van nieuwe ideeën.’ En soms, heel af en toe, voelt het als een verslaving. ‘Op sommige momenten voelt het als een verslaving, vooral als ik helemaal kapot ga tijdens een training. Dat gevoel van tot het gaatje gaan is echt verslavend.’
Dit artikel is een ingekorte versie van het volledige interview met Douwe Bob, dat eerder verscheen in Runner’s World magazine. Wil je meer verhalen van bekende en inspirerende lopers? Neem dan een abonnement.
Volg je Runner's World al op Instagram, TikTok, Strava en Facebook?