Olympiër Madiea Ghafoor vertelt na 5,5 jaar detentie haar verhaal

Wat begon als een toevallige sportdagontdekking, groeide uit tot een serieuze atletiekcarrière. Snelheid, uithoudingsvermogen, explosiviteit – ze had het allemaal. Madiea Ghafoor (32) maakte deel uit van het estafetteteam dat in 2016 op de Olympische Spelen van Rio de Janeiro de finale haalde. In 2018 stond ze op de EK in Berlijn, waar ze met het Nederlands team knokte voor een podiumplek op de 4x400 meter. In datzelfde jaar liep ze in het Zwitserse Bellinzona haar snelste 400 meter ooit: 51,12 seconden, een niveau waarmee ze haar status als eén van de topatleten van Nederland bevestigde, en waarmee ze kon gaan strijden voor kwalificatie voor de Olympische Spelen in Tokio. Vlak na het WK estafette in Yokohama waar ze samen met Lieke Klaver, Femke Bol en Lisanne de Witte de B-finale won, werd ze gearresteerd.

Lange zit

Op 18 juni 2019 reed Madiea in haar NOC*NSF-auto naar de Duitse grens, met een flinke lading verdovende middelen in haar achterbak. ‘Ik was niet zenuwachtig. Als je dat bent, dan moet je zoiets sowieso niet gaan doen. Ik dacht niet na over de consequenties.’ Het ging mis. En goed. De douane doorzocht haar auto, vond de drugs en pakte haar op. ‘In eerste instantie wist ik niet wat me overkwam’, herinnert ze zich. ‘Ik weet nog dat een van de douanemedewerkers tegen me zei: ‘Dit wordt een lange zit.’

Van de Spelen naar de bajes

De Olympische Spelen in Tokio lonkten. De verwachting was dat Ghafoor daar opnieuw zou strijden op de 400 meter estafette en mogelijk individueel op de 400 meter. Maar haar arrestatie in juni 2019 maakte korte metten met die droom – en riep tal van vragen op. Teamgenoten, coaches en atletiekfans begrepen er niets van. Hoe kon een gedreven atleet in deze situatie belanden? Was het makkelijk geld verdienen? ‘Als topsporter geef je alles voor je sport, maar wanneer je niet bij de top 10 van de wereld behoort, is het zo goed als onmogelijk om rond te komen. Veel mensen denken dat als je naar de Spelen bent geweest, je financieel goed zit, maar helaas is het tegendeel waar. Je moet het echt hebben van sponsoren, en anders zal je moeten werken naast je sport. Topsport is niet altijd rozengeur en maneschijn, er zijn meer tegenslagen dan overwinningen,' zegt Ghafoor.

Een nieuwe relatie met hardlopen

Madiea was 26 jaar toen ze werd aangehouden. Vijf maanden later kreeg ze van de rechtbank in het Duitse Kleve 8,5 jaar gevangenis opgelegd voor het smokkelen van drugs. ‘Ik wist dat ik iets fout had gedaan, dus de straf kwam niet uit de lucht vallen’, vertelt ze. ‘Maar het zat niet in de lijn der verwachting dat het zo lang zou zijn. Acht-en-een-half jaar, dat is niet niks. Dat was natuurlijk een klap. Ik barstte in de rechtbank in huilen uit en was echt even in shock. Gelukkig kon ik het snel verwerken. Dat is die topsport-mindset. Je hebt veel tegenslagen, maar je denkt niet: waarom gebeurt mij dit? Je accepteert het en je gaat door. Die mentaliteit heb ik van buiten meegenomen naar binnen.’

'In de gevangenis in Duitsland was er op dinsdag altijd een sportles. De medewerkers wisten van mijn achtergrond als atleet en riepen me er vaak bij als er andere groepen aan het sporten waren. Dan mocht ik met ze meedoen. Op een gegeven moment ontdekte ik dat er in de zomer een loopgroep was, dus heb ik me meteen opgegeven. We liepen gewoon op het terrein, dat is heel groot. Je komt dus wel aan je meters, wat voor mij even wennen was. Als sprinter liep ik nooit langere afstanden op een rustig tempo. Een kilometer was het verste dat ik liep, op een gekke dag misschien twee kilometer. Het deed me goed om weer meters te kunnen maken. Ik genoot. Zodra je aan het lopen bent, voel je wat het voor je betekent. Dat gevoel van vrijheid, dat krijg je met geen enkele andere sport.’

Het klinkt gek voor een topsporter die voor de medailles wilde gaan op de Olympische Spelen in Tokio – de heilige graal van iedere atleet, laten we eerlijk zijn – maar hardlopen kreeg een compleet andere lading vanaf het moment dat Madiea in de Duitse gevangenis belandde. ‘Alles draaide bij mij altijd om atletiek. Hardlopen was mijn leven. Maar toen ik vast kwam te zitten, realiseerde ik me: hardlopen is niet alles. Het relativeert enorm, snap je? Ik was zo gefocust op de sport. De tijden die ik liep, fit blijven, alles eromheen. Je moet dit, je moet dat. Maar als je altijd rent, vergeet je soms om stil te staan. Toen ik binnen zat, realiseerde ik me dat ik helemaal niets meer moest. Ik moet gewoon kunnen leven.’


Je leest nu een deel van het interview met Madiea Ghafoor. Het complete interview is te vinden in de nieuwste Runner's World.


KOOP HET NIEUWE NUMMER HIER

Volg je Runner's World al op Instagram, TikTok, Strava en Facebook?