Zo vergroot je de kans op een runner’s high
Omdat we geen genoeg kunnen krijgen van het euforische gevoel.
© Getty Images
We begrijpen niet altijd waar het vandaan komt. Maar we zijn er altijd naar op zoek, en willen het altijd ervaren. Het is de runner’s high die maakt dat onze trainingen gemakkelijker aanvoelen en ons euforisch kunnen maken. Maar hoe ontstaat het? En kunnen we de kans op een runner's high ook vergroten? Wij zochten het uit.
Zo ontstaat een runner's high
De wetenschap kan ons helpen. Onderzoekers hebben onderzocht hoe het brein reageert op hardlopen. Ze ontdekten dat het vermogen om 'high' te worden tijdens het lopen van kilometers mogelijk een gevolg is van een oeroude structuur in ons brein. Voor het ontstaan moeten we terug naar de oudheid, de jaren waarin onze verre voorouders afhankelijk waren van het jagen op voedsel.
‘De drang om te leven zorgde voor de motivatie om lang en hard te lopen. Vermoedelijk kwamen daarbij de ‘feel-good’ hersenchemicaliën vrij, die ze hielpen om de vereiste snelheid te behalen en grote afstanden af te leggen', zegt David A. Raichlen, hoogleraar antropologie aan de Universiteit van Arizona. ‘De high van de hardloper heeft toen misschien gediend als een natuurlijke pijnstiller, die vermoeide benen en zere voeten maskeert’, zegt hij. En zo is het nu nog altijd. In deze tijd hoef je niet meer achter het eten aan te jagen. Gelukkig zijn er andere manieren om de gelukmakende hersenreacties op gang te brengen en een runner's high te bereiken.
De trigger van een runner's high: het endocannabinoïde systeem
Hoewel eerder werd gedacht dat endorfine verantwoordelijk is voor het euforische gevoel van de runner’s high, blijkt uit recenter onderzoek dat dit niet het geval is. Wetenschappers denken namelijk dat het hemelse gevoel van een runner’s high wordt veroorzaakt door een bepaald lichaamssysteem: het endocannabinoïde systeem. Dit maakt chemische stoffen genaamd endocannabinoïden. Tijdens het hardlopen stijgt het endocannabinoïde-niveau in je lichaam en op het moment dat dit door je bloedbaan circuleert, ervaar je een ontspannen, soms zelf euforisch gevoel, oftewel een runner’s high.
‘We ontdekten dat hardlopen de afgifte van endocannabioïden stimuleert. Op basis van onze eerdere bevindingen concluderen we dat endocannabioïden verantwoordelijk zijn voor een runner’s high. Dit betekent dus dat endorfine geen grote rol blijkt te spelen’, zegt Johannes Fuss, een psychiatrisch adviseur bij de University Medical Center Hamburg-Eppendorf in Hamburg.
Endorfine versus endocannabinoïden
Het is niet zo gek dat eerder werd gedacht dat endorfine de trigger was van een runner’s high, omdat de sensaties van het gelukshormoon en endocannabinoïden wel op elkaar lijken. Er is alleen wel een groot verschil hoe de twee door je lichaam bewegen. Zo kan endorfine door zijn grootte zich niet tussen je bloedbaan en hersenen verplaatsen. Endocannabinoïden kunnen dat wel. Dit betekent dus dat het eigenlijk onmogelijk is dat endorfine een runners high veroorzaakt, omdat het niet in je hoofd kan komen.
Endocannabinoïden doen het overigens niet in hun eentje. Ook de neurotransmitter dopamine draagt bij aan een runner’s high. Deze chemische stof speelt een rol bij verschillende functies van het zenuwstelsel, zoals beweging, genot, aandacht, stemming en motivatie. Het is eigenlijk een soort beloningssysteem van je lichaam. Aha!
Zo ontwikkel je een runner’s high
Het is voor de onderzoekers nog steeds onduidelijk waarom sommigen wel een runner’s high ervaren en anderen niet. Zo is er volgens hen ook geen specifieke manier om het euforische gevoel op te wekken tijdens het hardlopen, maar wees niet getreurd. Na hoeveel km je een runners high kunt ervaren is onbekend, maar we weten wel dat de kans groter is bij een langere duurloop. Ook zou je het tempo op kunnen voeren.
Zo denkt Matthew Hill, professor celbiologie en anatomie van de universiteit van Calgary dat je jezelf moet pushen, maar niet te hard. Zo zou je een snelheid moeten kiezen die ‘comfortabel uitdagend’ aanvoelt (bijvoorbeeld een tempoloop). Ook Cindra S. Kamphoff, professor in sport en prestatiepsychologie van de Minnesota State University sluit zich hierbij aan. ‘De meeste hardlopers ervaren een runner's high wanneer ze hun lichaam pushen, maar meestal niet bij maximale inspanning’, zegt ze. Ook volgens Raichlen moet je het tempo opvoeren. Zo zou volgens hem 70 tot 85 procent van je maximale hartslag het stresshormoon cortisol en de productie van endocannabioïden doen verhogen.
Tot slot moet je ook voldoende slapen. Cecilia Hillard, directeur van het Neuroscience Research Center van de Medical College of Wisconsin, heeft ontdekt dat we acht uur slaap nodig hebben voor een optimale productie van endocannabioïden. Kortom: doe een duurloop, voer het tempo op en geef je nachtrust prioriteit – en wie weet word je beloond met een gelukmakende runners high.