Walters weg naar de marathon van Amsterdam (6)

Sommige toiletten zijn betegeld met aanwijzingen voor meer rust in het hoofd. Immers een druk, hoofd kan al gauw voor problemen zorgen. In het uiterst leesbaar boekje: Beren op de weg, spinslels in je hoofd (Theo IJzermans, Coen Dirks) worden een aantal irrationele, stress bevorderende, gedachtegangen geschetst zoals rampdenken, ongezond perfectionisme, lage frustratietolerantie. In het vervolg van het boekje wordt aangegeven dat deze gedachtegangen getoetst dienen te worden op hun realiteitsgehalte met de centrale vraag: Klopt het wel wat ik denk?

Nu de relatie van het voorgaande met mijn voortgang op de weg naar 20 oktober, de TCS Amsterdam Marathon. Ik ben een aanhanger van ramp denken. Recent voel ik bij het opstaan uit bed een vervelende pijnscheut in mijn rechterhiel. Als ik weer even in beweging ben is het weg. Hetzelfde na een poos zitten bijvoorbeeld bij lange autoritten. Google wijst onmiddellijk naar hielspoor. Daarna verval ik onmiddellijk in een catastrofaal rampscenario. Op zijn minst een aantal weken niet hardlopen. De kennelijk overbelaste en uitgerekte peesplaat irriteert het botvlies bij de aanhechting op het hielbot. En zal dus rust moeten hebben. ‘Een aantal weken niet hardlopen’ is nu het spinsel in mijn hoofd en ik zie een horde beren op de weg naar de marathon van Amsterdam. Ik ga onmiddellijk stappen ondernemen: Neem contact op met de Sport- en Beweegkliniek in Haarlem waar ik vorig jaar november een uitgebreid medisch onderzoek heb gehad. Met de sportarts heb ik een consult afgesproken. Bel met Runnersworld Alkmaar en vraag of zij inlegzooltjes verkopen. Hielspoor kan vaak door overpronatie veroorzaakt worden. Zooltjes kunnen de voet ondersteunen en ontlasten. De medewerker, die mij goed kent, vroeg mij: ‘Ga je niet wat te snel, ben je al bij de fysiotherapeut geweest?’ Nee dus, bekende ik.

Fysiotherapeut gebeld en de verdenking van hielspoor genoemd. Hij reageert: ‘Hielspoor? Hoe weet mijnheer Google dat? Heeft hij ook verteld dat er nog andere redenen voor de pijn kunnen zijn?' Kortom hij vroeg naar feiten die nu nog onbekend zijn en die wel mogelijk kunnen verwijzen naar hielspoor maar dat niet hoeft te zijn. Op korte termijn heb ik een afspraak met hem gemaakt en daarna kunnen verdere stappen gemaakt worden. De ‘moraal’ van dit verhaal: Bij blessures heb ik snel de neiging om met veel overdrijving en drama aan de slag te gaan en het einde van mijn hardloopleven dichtbij te voelen. In januari van dit jaar liep ik in Egmond voor het eerst boven de twee uur op de halve marathon. Had kuitklachten en durfde niet harder te gaan. Op Facebook schreef ik: Het leven is lijden, één van de vier waarden van het Boeddhisme. In Egmond kwam ik deze edele waarde tegen….etc. De finishfoto sprak boekdelen, uitgeput, uitgewoond. De dag na Egmond stelde de fysiotherapeut vast dat de pijn meer in mijn hoofd dan in mijn kuit was en hij geen blessure kan vaststellen. Deze les vergeten?

Fat pad syndroom

Het onderzoek bij de fysiotherapeut wees uit dat hielspoor uitgesloten kan worden. Wel verwijzen de klachten naar het ‘fat pad syndroom’, degeneratie van het vetweefsel onder de hak. Slijtage door overbelasting en/of ouderdom. De slijtage kan niet hersteld worden. Met tapen of gebruik van goede inlegzolen is de pijn te verlichten. Niet echt goed nieuws maar het kon ook véél slechter uitpakken!

Wil jij twee keer per week de beste looptips, motiverende artikelen en fijne winacties ontvangen? Schrijf je dan nu in voor onze nieuwsbrief!