Het is tijd dat we onszelf accepteren zoals we zijn

Bevrijd

Comfort is een dagelijks gevecht voor loopsters met een maatje meer. We dragen laag op laag om onze lichaam te bedekken en snoeren onszelf zo veel mogelijk in. Dat iemand aanstoot neemt aan onze verschijning, dat willen we vermijden. Koste wat het kost. Ons ‘veiligheidskleed’ lijkt te werken, maar ik merkte onlangs dat die extra kleren me eigenlijk verwijderen van mijn ware atletische zelf. Ik liep die dag 12 kilometer. Het was warm weer en mijn zweet gutste alle kanten op. Het was zo heet dat naaktlopen me ook toegestaan leek. Ik was alleen op een van mijn favoriete paden en ik deed iets wat ik nooit eerder had overwogen: ik trok mijn drijfnatte shirt uit en propte het in mijn yogabroek. Het was geen magisch moment. Ik maakte me nog steeds zorgen over mijn rugvet dat langs mijn bh-bandje omhoog zou kruipen. Maak het uitrekken van die laag maakte me sneller en beter. En ondanks mijn zorgen, voelde ik me bevrijd. Het opmerkelijke was: de rare blikken die ik vreesde, bleven uit. De enige voorbijgangers die op me reageerden, riepen ‘Klasse, meid!’ of staken hun duim op. Ik wilde dat ik het eerder had gedaan.

Ik wist dat duizenden loopsters met mijn lichaamsbouw hetzelfde willen ervaren. Ik wilde ze inspireren om dezelfde vrijheid te voelen. Dus plaatste ik een paar foto’s online van mijn dikke ik in een sport-bh. De liefde die ik terugkreeg was overweldigend. Voor ons, ‘grote vrouwen’ is dat nogal een eye-opener. Het gaat in tegen alles wat we onszelf aanleren. De zin die ik het vaakst hoor is ‘Ik wilde dat ik zoveel zelfvertrouwen had’. Op de een of andere manier zijn we gaan geloven dat we slanker worden als we ons van top tot teen bedekken, terwijl precies het omgekeerde gebeurt. Erger nog, het beperkt ons. Mijn katoenen shirt met korte mouwen is symbolisch voor de manier waarop ik mezelf tekort deed. Ik beperkte mijn bewegingsvrijheid met dat shirt, omdat ik bang was voor wat mensen van me zouden kunnen denken. Dat doe ik dus niet meer. Het is tijd om ons ‘veiligheidskleden’ af werpen en te accepteren dat we zijn zoals we zijn. Lopen met een maatje meer is ongemakkelijk, leven met een maatje meer is ongemakkelijk en bedenken wat ieder ander van je zou kunnen denken is ongemakkelijk. Laten we al dat ongemak achter ons laten. We zijn allemaal afgestudeerd in ongemak inmiddels en het heeft ons niets gebracht. Sta jezelf toe om beter te bewegen, je beter te voelen en een betere loper te zijn. Het uittrekken van al die lagen is meer dan een statement: het is een voorwaarde om jezelf te accepteren. Denk eens aan jezelf, in plaats aan wat anderen van je zouden kunnen denken. Geef je lichaam de ruimte en het comfort dat het verdient. We zijn niet allemaal geboren met atletische lichamen, maar bij velen van ons zit diep van binnen wel een atleet, die zich voortdurend bedekt en verstopt. Haal die atleet naar boven, te beginnen met het uittrekken van je shirt.

Dit artikel stond eerder in Runner's World september 2019. Meer artikelen zoals deze? Neem een abonnement op Runner's World!

Wil jij twee keer per week de beste looptips, motiverende artikelen en fijne winacties ontvangen? Schrijf je dan nu in voor onze nieuwsbrief!