De prachtige tranen van Mieke Gorissen

Niet Andrea Deelstra (44ste), Hanne Verbruggen (49ste) of Jill Holterman (63ste) werd zaterdag de snelste Olympische marathonloopster uit de Lage Landen, maar Mieke Gorissen, een 38-jarige wiskundelerares uit het Belgische Diepenbeek, die pas drie jaar serieus hardloopt en gek is op lezen en breien. Zie ook haar Instagramnaam: @Knitreadrunrepeat.

Mieke Gorissen uit België 28e vrouw op de olympische marathon

In april baarde Gorissen op Twente Airport al opzien door zich in haar eerste ‘echte’ marathon met 2.28.31 te plaatsen voor de Spelen. Vóór die marathon in Enschede had ze alleen ooit de Midnight Sun Marathon in het Noorse Tromsø had gelopen; de noordelijkste marathon ter wereld, waarover ze in Runner’s World gelezen had. Toen liep ze 3.13, gewoon voor haar plezier.

Dat ze zaterdag ook de Nederlandse nieuwssites haalde, kwam overigens vooral door haar ontwapende interview met de VRT na de finish. In zeven minuten wist ze ons hart te stelen - en vast ook die van jou. Vooral na 2:20, als ze hoort dat ze 28ste is geworden en uitbarst in tranen van geluk.

Gorissen: 'Ik weet het niet meer. Ik ben veel te snel gestart met iedereen. En rond kilometer 12 realiseerde ik me dat ik dat tempo niet kon volhouden, dat ik dan de man met de hamer tegen zou komen. Dus ik heb me ingehouden en het tempo wat ik toen ben gaan lopen heb ik vrijwel de hele weg kunnen volhouden en op een bepaald moment merkte ik dat ik mensen begon in te halen, dat gaf wel vertrouwen natuurlijk. Alleen bij iedere drankpost dacht ik: Moet ik alweer drinken? Mijn buik klotst! Ik durfde niet meer te drinken dus ik heb het water maar over mezelf heen gegooid en ijs in m'n shirt gedaan.

En toen realiseerde ik me dat we de 30 kilometer al voorbij waren en ik vertrouwen kreeg dat ik het ging halen. En dan opeens liep ik de 40 kilometer voorbij - mijn horloge had dat al veel eerder aangegeven maar dat klopte blijkbaar niet - en toen kon ik alleen maar denken: Nog 2 kilometer, dat is van de Ganzenstraat tot thuis! Ik weet hoe ver dat is en thuis is dat ook nog bergop en hier is dat niet dus dat moet lukken, dat moet te doen zijn! En de laatste 400 meter waren de langste meters ooit. Ik ben zo blij dat ik het gehaald heb!!'