Deze 66-jarige visueel beperkte marathonloopster werd pas topsporter toen ze 58 jaar oud was

Het was misschien wel de meest dramatische finish van de dag bij de Paralympische Spelen in Tokyo. De Japanse Mihoko Nishijima strompelde na 3:29:12 over de finish bij de T12 (visuele beperking) marathon.

In de laatste 5 kilometer stopte ze meerdere keren, wandelde stukken van het parcours en viel ze zelfs bijna. Toch was ze snel genoeg voor een plek in de top 25 marathonvrouwen ter wereld in de leeftijdscategorie van 65-69 jaar. En daar is ze zelf net zo verbaasd over als iedereen.

Echtgenoot grootste inspiratiebron

Nishijima is sinds haar geboorte slechtziend. Geïnspireerd door haar man, die fanatiek amateur-marathonloper is, begon ze halverwege haar leven met hardlopen. 'Toen ik 40 werd, was ik me ervan bewust dat het leven 80 jaar zou duren en dat ik het keerpunt bereikt had,' zegt ze. 'Ik wilde iets vinden waarvan ik kon genieten, en toen ik naar hem keek, naar alle hardloopvrienden die hij had en al zijn verhalen over dingen die hij had gezien en meegemaakt tijdens het hardlopen, dacht ik: 'Misschien moet ik het ook eens proberen.''

Ondanks dat ze alleen voor haar plezier liep, boekte Nishijima al snel vooruitgang. In 2003, op 47-jarige leeftijd, liep ze de Osaka International Women's Marathon, waar ze haar beste tijd ooit neerzette in 3:11:33. Het was ook de eerste keer dat ze met een gids liep, want haar gezichtsvermogen was verslechterd. Sindsdien heeft ze er altijd een gehad.

Topsporter op 58-jarige leeftijd

De tien jaar daarna bleef ze lopen voor haar plezier. Totdat de Japan Blind Marathon Association haar vroeg om mee te doen met de marathon voor visueel-gehandicapte vrouwen op de Paralympische Spelen van Rio in 2016. Nishijima kwalificeerde zich voor het team van Rio, maar haar Paralympisch debuut verliep niet zoals ze had gehoopt. Na 34 kilometer moest ze afhaken omdat ze duizelig werd door de warmte. “Het was verschrikkelijk”, zegt ze. Het drama maakte haar nóg gemotiveerder om het in Tokio wel waar te maken.

De Paralympische Spelen in Tokio

Na vijf jaar trainen stond ze deze zomer aan een regenachtige start van de paralympische marathon in Japan. Tot 21 kilometer ging alles goed en liep ze op de zevende plaats. Daarna veranderde alles. Ze kreeg kramp in haar benen, moest wandelpauzes inlassen en werd door een deelnemer ingehaald.

Haruka Yamaguchi, een 2:26 marathonloopster, was haar gids in de tweede helft van de wedstrijd. 'Ik merkte dat ze voorover begon te buigen en haar benen minder ophaalde", zegt Yamaguchi. 'Maar toen ik het haar vertelde, zei ze alleen maar: ''Ik weet het. Ik kan er niets aan doen.'' Omdat ze naar voren boog, veranderde haar loopvorm en liep ze het gevaar haar evenwicht te verliezen.'

Yamaguchi kon niets doen om te voorkomen dat de atlete zou vallen. Als ze dat had gedaan, dan zou Nishijima gediskwalificeerd zijn. 'Ik zei tegen haar: ''Wat er ook gebeurt, laat het koord niet los''. Met de gedachte dat Nishijima nog steeds de top acht kon halen en nog steeds onder de 3:30 kon finishen, wist ze de atlete aan te moedigen.

En dat lukte beide. Nishijima was naar de Paralympische Spelen gekomen met het doel om de marathon onder de 3:10 te lopen en een medaille binnen te halen. Maar toen ze vermoeid aan de start verscheen en na 21 kilometer instortte, wist haar ijzersterke mindset haar naar de finish te brengen. 'Misschien is het vreemd om te zeggen dat het leuk was, maar toen ik klaar was, voelde ik een bevrijding van de teleurstelling die ik sinds Rio met me meedroeg,' zegt Nishijima.

'Ik had echt het gevoel dat ik had goedgemaakt wat daar was gebeurd. Mijn tijd was een stuk slechter dan ik had gehoopt, maar het gevoel dat ik de finish had gehaald was genoeg om me te laten glimlachen.'

Leven voor het nastreven van doelen

De atlete is niet van plan om bij de volgende Paralympische Spelen in Parijs aan de start te verschijnen, maar ze wil zich wel op een nieuw doel richten: een nationaal record voor de masters. Het blijven nastreven van doelen, is namelijk de manier waarop zij wil leven. 'Als je een droom hebt, een doel, dan motiveert dat je. Het geeft ook afwisseling en definitie aan je leven', legt ze uit.

De atlete zegt daarom tegen andere hardlopers: 'Houd vast aan je dromen en je doelen. Laat ze nooit los. Het maakt niet uit wat je doel is, vind er gewoon één en streef het na. Ook al bereik je het niet als je jong bent, als je ouder wordt zal het toch zijn vruchten afwerpen.' En dat is precies wat ze met haar 66 jaar in Tokyo heeft bewezen.