Irene Kinnegim zet Pieterpadrecord op haar naam

Ultraloopster Irene Kinnegim (47) heeft in de afgelopen week de snelste vrouwentijd op het Pieterpad neergezet. Ze liep de bijna 500 kilometer tussen Pieterburen aan de Groningse Waddenkust en de Sint Pietersberg bij Maastricht in 102 uur en 54 minuten. Het was haar derde poging om volledig self-supported, dus zonder enige hulp van anderen, de route af te leggen.

Kinnegin loopt het record

Kinnegim deed in 2021 al twee pogingen om het Pieterpad te volbrengen. In mei stopte haar poging na 219 kilometer bij Ommen door fysieke problemen en in juni lukte het niet doordat er een hittegolf was. Met de winst en een nieuw parcoursrecord van 9:59:39 in de 120 kilometer van Texel afgelopen maart zat het met haar conditie wel goed en kon er een nieuwe ‘sneaky’ poging op het Pieterpad worden gepland.

Drie keer is scheepsrecht

Kinnegim: ‘Na de twee mislukte pogingen bleef ik toch maar broeden op het voltooien van het Pieterpad. Mijn jaar liep goed en met de conditie was niets mis, dus ik besloot in het geheim een poging te doen. Dit om onnodige druk bij een eventuele derde mislukking te voorkomen. Op maandag 23 mei ben ik met een volle rugzak naar Pieterburen gereisd en van daar begonnen aan de uitdaging van 500 kilometer naar Maastricht.’

Unsupported

Kinnegim had vooraf thuis een planning gemaakt waarin ze rekening hield met openingstijden van winkels, vaartijden van de veerponten en plaatsen met een waterpunt. Overnachtingen boekte ze bij Bed and Breakfast's op de route.

Bijtanken

‘Dat overnachten deed ik meer voor de veiligheid. Ik zag het niet zitten om ’s nachts alleen door de natuur te lopen. Van slapen kwam trouwens niet veel want je slaapt door de adrenaline voor geen meter. Bovendien moest je elke morgen om half vier alweer op pad, want dan werd het licht buiten. De eerste dag heb ik veelal op sportvoeding gelopen, vanaf dag twee voornamelijk dingen die ik in de supermarkt kon kopen. Het gekochte voedsel mocht niet te veel wegen, want ik moest het allemaal meeslepen. Ook gaat het eten van steeds hetzelfde voedsel je op den duur tegenstaan. De laatste dag, toen ik nog 85 kilometer moest, liep ik alleen nog goed op Mars en Ice tea.’

Lopen op speldenkussens

Woensdag was het bloedheet en moest er veel gedronken worden. Vanaf kilometer 350 werd het zwaarder voor de Haagse ultraloopster. Zo kreeg ze onderweg een aantal keren een flinke regenbui over haar heen. Kinnegim: ‘Ook de laatste dag met 85 kilometer vanaf Swalmen naar de Sint Pietersberg kreeg ik door de regen weer drijfnatte schoenen en daardoor nog meer blaren. Het was in Limburg net alsof ik op een speldenkussen liep, ik heb mijn voeten nog nooit zo kapot gezien. Maar je weet dat het een mentaal spel is, want 500 kilometer lopen zonder blaar of pijntje is onmogelijk. Op de Bemelenberg tussen Valkenburg en Maastricht zag ik bij volle zon en een strakblauwe lucht in de verte eindelijk Maastricht liggen met de Sint Pietersberg, ik zweefde van geluk.’

Snelste tijd

Na 102 uur, 54 minuten en 56 seconden (4 dagen en bijna 7 uur) lopen bereikte Irene Kinnegim de finish op de Sint Pietersberg. Ze zette daarmee de snelste self-supported vrouwentijd neer. ‘Ik heb het als eerste vrouw nu gewoon geflikt! Ik ben trots dat ik het helemaal zelf heb gedaan en alle problemen onderweg heb opgelost. Ik heb door het Pieterpad ondervonden dat Nederland een divers en zeker geen klein land is, ik heb ervan genoten.’