Elvis Afrifa en zijn lange weg naar de Spelen: 'Ik hou van dromen'

In aanloop naar de Olympische Spelen van Parijs spreekt Runner's World met verschillende olympische atleten over hun weg naar de Spelen, hun verwachtingen en hun doelen. Vandaag een gesprek met Elvis Afrifa, één van de atleten in het 4x100 meter estafetteteam, over de bizarre kwalificatie voor de Spelen, zijn omweg naar de top en luisteren naar je lichaam.

Achtbaan van emoties

We spreken Elvis op woensdagochtend voor zijn Diamond League optreden in Londen met het 4x100 meter estafetteteam. Daarna gaat hij meteen door naar Liévin in voorbereiding op de Olympische Spelen. Pas op het laatste moment was het zeker dat het het 4x100 meter-team naar de Spelen mocht. 'Het was echt een achtbaan van emoties' vertelt Elvis. 'We wisten na de Bahama's dat het een lange tocht ging worden van van achteruit kijken wat de rest doet.' Nederland kon zich nog plaatsen op basis van snelste seizoenstijd, waardoor het wachten en hopen was dat niemand meer onder de Nederlandse tijd zou komen. 'En toen kwam Botswana eroverheen. Ik zag die melding en toen brak mijn hart echt even. Ik voelde die droom wegglippen, toen heb ik echt gebaald.'

Ongeldig startpistool

Gelukkig bleek al snel dat er iets niet in de haak was met de tijd van Botswana. 'We hoorden al snel dat Botswana gebruik had gemaakt van een gek startpistool, geen officieel startpistool en dat ze minimaal een halve seconde langzamer hadden gelopen dan ze hadden gezegd.' (Botswana klokte slechts 0.11 seconde sneller dan Nederland). 'In het weekend van het NK hoorden we dat hun tijd uiteindelijk zou worden afgekeurd.' Toen was het hopen dat niemand meer onder de tijd van Nederland zou lopen. 'Ik ben in de nacht dat Trinidad moest lopen nog wakker gebleven om te kijken of ze er niet onderdoor zouden gaan, toen wist ik dat het binnen was.' Daarmee was een avontuur voorbij van wachten, proberen de tijd aan te scherpen op het EK en in de regen van Geneve en vooral heel veel hopen. 'Tussendoor nog zilver op het EK natuurlijk, maar niet de tijd die je wil lopen en dan geniet je daar dan ook weer niet volledig van.' Blikt hij terug op zijn Europees zilver.

Stiekem altijd geloofd

Met al een heel avontuur rondom de plaatsing achter de rug, kan Elvis Afrifa zich nu dus opmaken voor zijn eerste Olympische Spelen. Een droom die uitkomt en waar hij altijd in is blijven geloven. 'Ja, stiekem heb ik altijd geloofd dat ik het kon halen, ook al was het soms moeilijk. Ik hou van dromen en de Olympische Spelen waren altijd een grote droom van mij.' Het heeft er echter niet altijd in gezeten. De loopbaan van Elvis Afrifa werd tot voor kort gekenmerkt door blessureleed. Zo moest hij in 2019 sportcentrum Papendal verlaten met een afgescheurde hamstring en ging hij trainen bij Team Para Atletiek van Guido Bonsen, zo trainde hij als valide atleet met toppers uit de para-atletiek zoals Fleur Jong en Marlène van Gansewinkel.

'Guido heeft me geleerd dat het soms beter is om een stapje terug te doen in plaats van door te blijven gaan. Dat heeft me enorm geholpen.' Vertelt hij over de trainingsaanpak van zijn trainer. 'Hij heeft vanaf het begin gezegd dat we alles wat ik daarvoor had gedaan, zouden vergeten en opnieuw zouden beginnen. Hij heeft me geleerd om geduldig te zijn en naar mijn lichaam te luisteren.' Zo zijn ze aan de slag gegaan met techniek, de juiste dingen doen en vooral niet teveel doen. 'Het komt uiteindelijk neer op risico's verkleinen. Doen wat je kan doen, dat goed doen en er ook vrede mee hebben als het even minder gaat.'

Geduld

Zo staat er nu een veel geduldiger persoon op de Spelen dan hij ooit was. 'Soms mis ik wel de oude ik die gewoon op dingen springt en gaat en gaat en gaat, maar dat is denk ik deel van volwassen worden en dingen meemaken.' Vertelt hij over zijn persoonlijke groei. 'Vroeger, toen ik net was weggestuurd bij Papendal, was ik echt van "ik laat jullie wel zien dat jullie het fout hadden", alleen dat heb ik steeds meer losgelaten. Ik merk dat dat geen goede motivatie is voor mij. Ik ga juist beter op positieve vibes, positief gevoel.'

Ondanks het feit dat de Elvis van nu een stuk rustiger is, zijn de ambities er niet kleiner op geworden. 'Als je kijkt naar waar ik vandaan kom, van vorig jaar en de jaren hiervoor, is het überhaupt al een prestatie dat ik er sta. Maar als je er bent droom je natuurlijk van een olympische medaille.' Toch is hij realistisch: 'We moeten sowieso in de series al alles geven en de finale halen is al een prestatie op zich. En als je dan in die finale staat, dan kan er natuurlijk met al die wissels van alles gebeuren. Maar eerst maar eens die finale halen. Met waar we vandaan komen zou top 8 natuurlijk al absurd zijn.'

Elvis komt donderdag 8 augustus voor het eerst in actie. Klik hier voor het hele atletiek-programma op de Olympische Spelen.

Blueprint om jezelf beter te maken

Dit seizoen stond voor Afrifa vooral in het teken van de 4x100 estafette. 'Het seizoen gaat echt in sneltreinvaart.' Door (weer) een afgescheurde hamstring viel vorig seizoen in het water en ook het indoorseizoen werd overgeslagen. Daardoor begon het seizoen pas in april op Curaçao in voorbereiding op het WK estafette. Toch was er ook individueel succes. Op de NK veroverde hij de titel op de 100 meter in een PR van 10.18 seconde, maar er zit nog meer in het vat. 'We hebben afgelopen winter door die blessure nog niet eens zo super gek getraind.'

Hij somt op: 'Ik kan nog een sterkere core bouwen, überhaupt kan ik sterker worden, m'n voeten kunnen nog veel sterker, ik kan mentaal nog sterker worden, start kan echt nog een stuk beter, pasfrequentie kan hoger.' Zo vertelt hij over een 'blueprint' om zichzelf nog beter te maken. 'Ik wil gewoon beter zijn dan de Elvis van gister, ik wil hem overtreffen. Dat vind ik altijd leuk.'

Runner's World houdt je de hele Olympische Spelen op de hoogte van de verrichtingen van TeamNL atletiek via onze social media-kanalen! Volg jij Runner's World al op Instagram en Facebook?