Lotte van Trigt haalt WK Ironman ondanks reuma en chronische pijn
'Van zielig op de bank liggen word ik niet beter, ik los er niets mee op.'
© Vincent Riemersma
Als je Lotte van Trigt ziet lopen, fietsen of zwemmen, dan krijg je spontaan ook zin in een rondje hardlopen. Of fietsen. Of zwemmen. Een sterke jonge vrouw met een soepele pas en een overtuigende, stralende lach. Je ziet haar genieten en weet gelijk weer wat sport voor een mens kan doen. Not a care in the world. Dat zou je denken als je Lotte ziet. Wat je niet ziet, zijn de pijn, de pillen, de injecties en doktersafspraken.
Gekozen om te vechten
Lotte is nog maar 35, maar heeft op medisch gebied al dubbel pech gehad. Op haar achttiende werd ze aangereden door een auto, waardoor ze haar rug brak. Een kleine zeven jaar later ging ze met pijnlijke handen en voeten naar de huisarts, en met de diagnose reumatoïde artritis weer naar huis. Veel mensen zouden bij de pakken neer gaan zitten, klagen over hun pijn, pech en tegenslagen. Lotte koos een andere weg, een sportieve aanpak en een optimistische kijk naar haar situatie. Precies tien jaar na haar diagnose reuma werd Lotte de eerste persoon met reuma, die het WK Ironman op Hawaï finishte. Uiteraard met een stralende lach.
'Ik heb ervoor gekozen om te vechten. Natuurlijk ben ik nog weleens verdrietig en wordt het me allemaal te veel. Er zijn momenten dat ik wel kan huilen van de pijn, dat ik er wakker van lig, dat ik mij geen houding meer weet en elke ademhaling me steken bezorgt. Maar ik blijf positief en ik blijf altijd doorgaan. Van zielig op de bank liggen word ik niet beter, ik los er niets mee op. Door mijn fysieke uitdaging moet ik vaak net wat harder vechten dan anderen om te bereiken wat ik wil, maar dat houdt me niet tegen. Ik heb niets te verliezen en alles te winnen.'
Voelen dat je leeft
Lotte leeft dagelijks met pijn. Ze gebruikt een heel arsenaal aan pillen en medicijnen, die de ontstekingen in haar gewrichten rustig en de pijn in haar rug draaglijk moeten houden. Haar WD40, zoals ze weleens grappend roept. En niet ondanks, maar juist door die pijn blijft ze zoveel sporten. 'Alle uitdagingen hebben ervoor gezorgd dat ik me levend wil voelen. Dat is precies wat de sport voor me doet. Ik haal zo veel plezier uit mijn sportieve doelen, dat weegt in alle opzichten op tegen de pijn en ongemak.'
Hoe was het voor Lotte om op jonge leeftijd te horen dat ze nooit meer zou hardlopen? En waar haalt ze elke dag de kracht vandaan om niet alleen het tegendeel te bewijzen, maar zelfs het WK Ironman te finishen? Lees haar hele verhaal in de nieuwste Runner's World.