Parijs ging uit haar plaat voor de laatste loopster van de olympische marathon
Wie was dat en hoe komt zo iemand eigenlijk op de Spelen terecht?
© Getty Images - Michael Steele
Tijdens de Olympische Spelen gaat het vooral over de medaillewinnaars zoals Sifan Hassan bij de marathon. Toch zijn er ver daarachter ook genoeg bijzondere verhalen te ontdekken. Zo kwam gisteren zo'n anderhalf uur na de gouden medaille van Sifan Hassan, bijna een uur na de nummer een-na-laatst, de allerlaatste loopster over de finish. In een tijd van 3.52.59 kwam Kinzang Lhamo uit Bhutan volledig gesloopt over de streep. Hoe komt zo iemand op de Spelen terecht en is dat eigenlijk wel eerlijk?
Op eigen tempo
Kinzang Lhamo liep zoals dat heet 'haar eigen tempo' tijdens de marathon. Vrijwel alle atleten kwamen in ongeveer 18 minuten door op 5 kilometer, maar de vrouw uit Bhutan besloot niet in dat tempo mee te gaan. Zij kwam door in 24.19 minuten. Halverwege kwam ze door in 1.47.06, 33 minuten achter de kop van de wedstrijd en ruim 20 minuten achter haar dichtstbijzijnde voorganger. Uiteindelijk lukte het haar tot ongeveer 40 kilometer om door te lopen. Pas toen stortte ze volledig in en moest ze wandelen. Aan de andere kant van de dranghekken liep het publiek met haar mee om haar naar de finish te schreeuwen. Iedereen was toen al bijna een uur binnen. Uiteindelijk kwam de Bhutanese na bijna 4 uur over de streep in een looppas die meer op strompelen leek dan op hardlopen. Bij de mannen was de laatste plaats trouwens voor Ser-Od Bat Ochir ui Mongolië, daarover schreef Pim Bijl een mooie column in ons nieuwe nummer.
Wie is Kinzang Lhamo?
Kinzang Lhamo was één van de drie atleten die uitkwam op de Spelen voor Bhutan. Naast Lhamo op de marathon was er een boogschutter en een zwemmer, geen van allen haalden ze noemenswaardige resultaten. Bhutan is een klein landje met nog geen 800.000 inwoners. Het ligt in de Himalaya ingeklemd tussen China en India. Het bergstaatje wordt gezien als één van de armste en minst ontwikkelde landen ter wereld. Veel mensen leven van de landbouw, veel aan sport wordt er niet gedaan. Boogschieten wordt er als de nationale sport gezien. Toch wordt er wel een marathon in het land georganiseerd: de Bhutan International Marathon. Afgelopen jaar deden er maarliefst 27 mensen mee aan de marathonafstand, waarvan 8 vrouwen. Kinzang Lhamo was de snelste vrouw in 3.26.42 en daarmee is ze waarschijnlijk de snelste vrouw van haar land.
Hoe komt een recreant op de Spelen terecht?
Kinzang Lhamo mocht naar de Spelen als één van de gekwalificeerden via universaliteitsplekken. Om ervoor te zorgen dat de Olympische Spelen een afspiegeling zijn van de hele wereld, streeft het Internationaal Olympisch Comité ernaar om alle landen een plek te bieden op de Spelen. Daarom zijn er speciale plekken voor landen die op de vorige twee Spelen minder dan acht atleten konden afvaardigen. Vaak zijn dat hele kleine landen met maar weinig inwoners.
Op de marathon werkt het zo dat ieder land dat aanspraak maakt op zo'n universitaliteitsplek een loper mag afvaardigen ongeacht welke tijd ze hebben staan op de marathon. Zo werden er bij de vrouwen 9 atleten toegevoegd aan het veld op basis van deze plekken. Zeven van hen zaten redelijk in de buurt van de olympische limiet van 2.26.50. Kinzang Lhamo zat er dus echter een klein uur vanaf en de afgevaardigde van Nepal, nummer één-na-laatst op ruim 33 minuten van Hassan, had zelfs helemaal geen tijd staan op de marathon.
Van nationaal record tot internationaal oponthoud
Uiteindelijk liepen de tijden van alle universitaliteitsdeelnemers sterk uiteen. De afgevaardigde van Kyrgizië pakte bijvoorbeeld een prachtige 14e plek in een nationaal record, net voor wereldrecordhoudster op alleen-vrouwen marathon Peres Jepchirchir. De meeste landen vaardigden dan ook competitieve deelnemers af. Je ziet echter bij veel onderdelen ook dat er sporters worden gestuurd die een stuk minder competitief zijn. Die vallen meestal af in een voorronde en daar hoor je dan niks meer van. In dit geval was de hele Franse hoofdstad een uur langer afgezet voor één deelnemer. Wat vind jij? Is dat het waard voor het verhaal of moet er beter gekeken worden naar wie allemaal toegelaten moeten worden tot de Spelen?