Geert van Nispen wil een FKT op de GR11 lopen voor Parkinson-onderzoek
In 15 dagen de Pyreneeën over. Een slopende tocht tegen een slopende ziekte
© Geert van Nispen
Komende zaterdag vertrekt Geert van Nispen naar Spanje om maandag te beginnen aan een bizar avontuur. Hij wil namelijk de Fastest Known Time (FKT) verbeteren op de GR11-trail. Een toch over de Pyreneeën die loopt van de Atlantische Oceaan naar de Middellandse zee. 840 kilometer met onderweg zo'n 44.000 hoogtemeters, dat alles om zo veel mogelijk geld op te halen tegen de ziekte van Parkinson. De huidige FKT staat op 16 dagen, 6 uur en 59 minuten, maar Geert wil het in 15 dagen doen. Hoe dan? Hoe bereid je je daarop voor? En waarom zou je er überhaupt aan beginnen? Wij belden hem op.
'Niet teveel aan de afstand denken'
De GR11 is een trail die recht over de Pyreneeën loopt. Het terrein is onherbergzaam waarbij sommige stukken nauwelijks begaanbaar zijn. 56 kilometer gemiddeld per dag wordt dan ook een hele uitdaging. 'Maar ik probeer niet teveel aan de afstand te denken', zegt Geert er zelf over. 'Ik probeer de afstand op te knippen per dag.' Zo wil hij per dag zo'n 12 tot 14 uur lopen. Die tijd heb je ook wel nodig om 56 kilometer verder te komen in de Pyreneeën. 'Er zitten stukken bij waar je echt op handen en voeten omhoog moet. Dan mag je in je handjes knijpen als je 2 kilometer in een uur haalt.' Toch is hij niet heel bang voor het fysieke aspect. 'Dat lijf dat doet het wel', zegt hij. Hij legt de nadruk op het mentale aspect. 'Vooral in de dalende meters is het zwaar om na meerdere dagen lopen nog de focus te bewaren.'
Niet de eerste keer in de Pyreneeën
In het vlakke Nederland is het natuurlijk lastig om te trainen voor een bergtrail. Daarom heeft hij al meerdere weken getraind in andere bergachtige gebieden. Zo liep hij eerder al de wat beter begaanbare GR10-trail in de Frans Pyreneeën. Deze bergketen is dan ook geen onbekende voor de avonturier. Hij liep ook al eens de complete GR11. Toen moest hij halverwege de strijd staken omdat hij simpelweg niet meer kon, maar hij kwam later terug om de tocht toch nog te voltooien. 'Het is zo'n mooi ruig gebied dat ik er graag nog eens terugkom', zegt hij. Eerder deze zomer waagde hij een eerste poging om de FKT te verbeteren op de GR11, maar toen staakte hij zijn poging omdat er nog teveel sneeuw lag.
Zonder bereik in een bivy
Nu in september de sneeuw helemaal weg is, gaat Geert er opnieuw voor. Naast het feit dat er geen sneeuw ligt, zijn ook veel wandelaars al weg uit het gebied, lekker rustig dus. Dat betekent alleen ook dat sommige berghutten reeds gesloten zijn. Zo heeft hij niet voor elke nacht onderdak. Sommige nachten zal hij kunnen overnachten in berghutten met sanitair en soms zelfs een maaltijd, maar hij verwacht ook zo'n 8 nachten te moeten overnachten in een bivy, een soort slaapzak en tent in één. 'Dat geeft rust omdat je weet dat je overal kunt gaan liggen.' Op jezelf aangewezen zijn betekent in de Pyreneeën ook echt op jezelf aangewezen. In zo'n 40% van het gebied heb je namelijk geen bereik. 'Dan lig ik dus wel even als ik in de problemen kom.'
Stokbroden en bergwater
Geert loopt volledig self-supported, dat betekent dat hij dus geen helpers heeft. Zijn maaltijden moet hij zelf onderweg zien te regelen. Een flinke maaltijd in een restaurant op een berg zit er echter niet in voor Geert. 'Zware maaltijden werken niet echt voor mij. Ik kan er niet goed op doorlopen en ik kan er ook niet echt op slapen.' Hij verwacht dan ook veel dagen op gevulde stokbroden door te komen. 'Verder kan ik lang door op vetreserves. Die vul ik na de tocht wel weer aan.'
Ook voor de vochtbalans wordt het improviseren voor Geert. Hij is van plan om zijn drinken vooral uit bergwater te halen. Zo hoeft hij dus niet zo veel water mee te nemen. 'Mijn lichaam is daar aan gewend. Je moet niet drinken in de buurt van waar koeien staan, het water moet snel stromen en er moet geen dood dier in de buurt liggen. Dan gaat dat wel.' Ook gebruikt hij het bergwater om zijn lichaam fris te houden. Tijdens ultra's is voetverzorging bijvoorbeeld een belangrijk onderdeel. 'Ik probeer een aantal keer per dag met mijn voeten in een beekje te gaan, zo blijven ze fris. Ook de kou van het water doet veel.'
Hardlopen als motor van alle stappen in het leven
Het is niet de eerste keer dat Geert van Nispen een extreme uitdaging aangaat om geld op te halen voor onderzoek naar Parkinson. Eerder schreven we al over zijn uitdaging om 1000 kilometer in 30 dagen te lopen, omgerekend 33,3 kilometer per dag. Nu doet hij er dus nog een behoorlijke schep bovenop met dagelijks 56 kilometer door onherbergzaam terrein.
Het begon voor Geert allemaal toen hij voor een tweede keer in een burn-out terecht kwam. 'Toen kreeg ik door dat ik wel boos kon zijn op de wereld, maar misschien moest ik iets aan mezelf veranderen.' Hij ging aan de slag met persoonlijk leiderschap en pakte na 15 jaar het hardlopen weer op. 'Hardlopen was echt de motor in alle nieuwe stappen die ik zette.' Zo deed hij zichzelf in het najaar van 2021 een jaar cadeau om met zichzelf bezig te gaan. Hij begon te hiken, trails te lopen en zocht het avontuur op. 'Dat is zo goed bevallen dat ik het hele leven omgooide'. Hij heeft zijn huis verkocht en vertrekt vanaf volgend jaar te voet naar Sagres in Portugal, wat ook wel wordt gezien als het eind van de wereld.
'Gevangen in je eigen lichaam'
Maar voor het zo ver is, eerst nog deze uitdaging. De FKT staat momenteel op 16 dagen, 6 uur en 59 minuten. Geert mikt op een nieuwe toptijd van zo'n 15 dagen. 'Daar ga ik echt op weg'. Daarnaast heeft hij het doel om zo veel mogelijk geld op te halen voor Parkinson onderzoek. Zijn streefbedrag is €22.000,-, dat is 50 cent voor elke hoogtemeter. 'Ik ben nu hard bezig met aandacht genereren en hopelijk komen daar veel donaties door binnen.' Dat geld is hard nodig. Parkinson is de snelst groeiende neurologische aandoening en we weten er nog maar weinig van. Geert zelf ondervond hoe slopend Parkinson kan zijn bij zijn moeder die al 12 jaar aan die ziekte leidt. 'Het is alsof ze gevangen zit in haar eigen lichaam', zegt hij er zelf over. Daarom koos hij ervoor om geld op te halen voor Parkinson. Wil jij ook doneren? Dat kan via deze link. Wil je hem ook volgen? Dat kan vanaf maandag 9 september via deze tracker.
Update: Geert stapt uit op vrijdag de 13e
De eerste dagen waren nat en glibberig voor Geert. Het regende en Geert had last van een kleine verkoudheid, maar het was naar eigen zeggen prachtig. Glibberend door de modder kwam hij de eerste twee dagen door, maar daarna begon het lijf te protesteren. Hij hield zijn voedsel niet meer binnen. Alles wat er in ging, kwam er ook weer uit. Dag vier werd dan ook eerder afgebroken. Geert had al twee dagen geen voedsel binnen gehouden en dat trekt al je reserves leeg, zeker met veel wind en snijdende kou gaat het dan hard achteruit.
Uiteindelijk loopt hij nog een dag door in deze conditie. Over 2300 meter hoogte, door de eerste sneeuw van het jaar en met de wind vol in het gezicht. Hij boekt een hotel en slaapt wat bij, maar de volgende dag komt hij na 5 minuten tot de conclusie dat de pijp leeg is. Einde oefening. Geert staakt zijn poging, na twee dagen niet eten met een verkoudheid en koorts is hij volledig uitgeput.
Een schrale troost is dat verderop op de trail het noodweer in Noord-Spanje flink heeft huisgehouden en ook delen van de GR11-trail heeft weggeslagen, waardoor delen van de route onbegaanbaar zijn. Het is dan ook maar de vraag of een FKT er ooit in had gezeten. We zullen het nooit weten.
Geert heeft gestreden voor wat hij waard was, maar een FKT zat er simpelweg niet in tijdens deze poging. Waar hij wel in is geslaagd is het doel om aandacht te vragen voor de ziekte van Parkinson. We zijn benieuwd naar hoe de volgende avonturen van de Nijmegenaar gaan verlopen.