Jip Vastenburg over de keerzijde van haar prestatie en het belang van goede voeding
Jip Vastenburg vertelt openhartig over haar schaduwkant van de topsport.
© Erik van Leeuwen
Op papier zag de topsportcarrière van Jip Vastenburg er tussen de jaren 2012 en 2016 rooskleurig uit. De Loosdrechtse werd meerdere keren Nederlands Kampioen, liep talloze persoonlijke records en kwalificeerde zich als klap op de vuurpijl voor de Olympische Spelen in Rio de Janeiro. Achter de schermen kampte Jip echter met depressieve gevoelens en genoot ze maar weinig van haar uitzonderlijke prestaties.
De andere kant van de medaille
De atlete ontwikkelde een eetstoornis, met alle gevolgen van dien. Jip herstelde en deelde in 2020 haar verhaal met de wereld. Ze werkte mee aan een onderzoek vanuit de Atletiekunie, deelde haar verhaal met World Athletics en zat aan tafel bij talkshow OP1. Hiermee droeg Jip een steentje bij aan het bespreekbaar maken van eetstoornissen in de (top)sport. Een steentje dat nodig is, want eetstoornissen in de topsport komen helaas nog voor. Wat kan er allemaal misgaan als je structureel niet genoeg energie binnenkrijgt als hardloper?
Vorig jaar hing de 30-jarige Jip Vastenburg haar professionele hardloopschoenen aan de wilgen. Ze verhuisde van haar trainingslocatie in Manchester, Engeland, naar haar geboorteplaats Loosdrecht. Sporten doet Jip nog altijd veel en graag. Ze staat twee keer per week op het voetbalveld (maar het liefste vaker), fietst out and back naar haar werk 25 kilometer verderop en ze loopt nog altijd graag een rondje.
Je bent lang ondervoed geweest, hoe kon je toch zo goed presteren?
‘Heel eerlijk? Ik heb echt geen idee. Ik snap niet hoe ik met zo’n laag gewicht nog overeind stond. Het feit dat ik zo lang, zo hard kon lopen was niet goed. Soms denk ik weleens: ‘was het maar veel eerder fout gegaan’, misschien was mijn herstel dan wel sneller geweest.’
Je liep de sterren van de hemel in die periode. Je werd van alle kanten beloond voor je ‘verkeerde’ gedrag. Wanneer kwam het besef dat je niet goed bezig was?
‘Ik zou zeggen dat in 2011 mijn eetstoornis begon. In 2016, 5 jaar later, kwamen er kleine haarscheurtjes in mijn succes waardoor ik langzaam maar zeker besefte wat ik aan het doen was. Dit gebeurde zo laat omdat ik continu beloond werd voor mijn gedrag. Mensen zeiden: ‘zo, jij ziet er fit uit!’ Ik kwalificeerde mij voor toernooien, liep persoonlijk record na persoonlijk record en kwam wekelijks met medailles thuis. Doordeweeks woonde ik alleen in Apeldoorn, waar ik trainde. Dan hield ik mij aan mijn ‘strakke’ eetschema. De eerste gevolgen van mijn eetstoornis uitte zich in eetbuiten toen ik in het weekend bij mijn ouders in Loosdrecht was. Daarnaast was ik heel snel emotioneel. Nog wat later kreeg ik fysieke klachten. Ik kampte met blessures, zoals verschillende peesklachten.’
Het hele artikel en veel meer voedingstips vind je in de Runner's World voedingsspecial.