Hoe stewardess Mikky zonder enige begeleiding richting de nationale marathontop liep

De Runner's World marathonspecial is uit! Met daarin een heel boekwerk met de beste marathonlopers van Nederland. Daar staan mooie tijden in, maar achter die mooie tijden zitten vaak ook mooie verhalen. In dit artikel gaan we in op de nummer 18 bij de vrouwen: Mikky Irene Keetels.

Mikky loopt pas vijf jaar hard maar is in die tijd getransformeerd van dispuutsmeisje tot stewardess die wereldwijd de stenen uit de straat en de vezels uit de loopband loopt. Haar eerste marathon in 2019 liep ze in 4 uur. Daarna volgde een tijd van 3.11 uur in Melbourne (2023) en in december 2024 dook ze in Malaga voor het eerst onder de 2.45. Als je haar zou zien lopen zou je niet verwachten dat ze vooraan meeloopt. Shirt van Kika aan, koptelefoon op, telefoon in de hand. Iets wat je misschien toch wat verder achterin het startvak zou verwachten. Totdat het startschot gaat. Dan loopt ze namelijk rustig voorin mee met de mannen die op carbonschoenen tempo's van ver onder de vier minuten per kilometer wegstampen. Wij vroegen ons af wie er achter dat meisje zit dat daar met koptelefoon op en telefoon in de hand zo hard in de rondte loopt. Tijd voor een profiel.

Nog nooit met een planning gelopen

Spontaniteit is een woord dat goed samenvat hoe zij het hardlopen beleeft. Vanaf haar eerste marathon, waar ze zich vrij spontaan voor inschreef om geld op te halen voor Kika, tot het feit dat ze tot vorige maand nog nooit met een schema of een trainer had gelopen. Bij Mikky gaat het allemaal op gevoel. Dat heeft ook met haar werk als stewardess te maken. Ze heeft altijd al een passie voor reizen gehad en beleeft nu haar droombaan als stewardess. Daarnaast studeert de 25-jarige Utrechtse journalistiek.

Door het vele reizen en verblijven in het buitenland is er van een vooropgezet plan in haar trainingen weinig te merken. 'Ik heb nog nooit gelopen met een planning, geen schema, geen trainer, geen club. Ik doe het allemaal gewoon zelf.' Pas sinds dit jaar is ze begonnen in het topsportprogramma van AV Phoenix om die extra stap te kunnen zetten. 'Als ik nog harder wil, dan ga ik daar hulp bij nodig hebben.'

Hybride aanpak

Tot voor kort trok ze dus volledig haar eigen plan en deed ze eigenlijk alles op gevoel. 'Ik weet wat ik moet doen om een snelle marathon te lopen. Vooral veel duurlopen om zo aan de 100 kilometer per week te komen.' Zelfs de lange duurlopen worden vrij spontaan ingepast. 'Als ik mij heel fit voel dan eet ik de avond voor de training wat extra koolhydraten en dan ga ik gewoon.' Dat combineert ze met een hoop krachttraining. Ze noemt zichzelf dan ook wel een hybride atleet. 'Ik geloof heel erg in een hybride aanpak met veel krachttraining. Daar ga je ook gewoon sterker van lopen.' Zo vertelt ze over een maand op Bali met alleen maar sport. Veel sportlessen en daarnaast trainen op de loopband. Niet zonder effect, want ongeveer een maand later bereikt ze haar doel van een tijd onder de 2 uur 45 minuten op de marathon in Malaga.

Halve marathon op een flesje cola

Zo'n tijd lopen gaat natuurlijk nooit zonder slag of stoot. Zonder trainingsschema of welke vorm van begeleiding dan ook is ze zichzelf meerdere keren tegen gekomen. Zeker in de begintijd, toen ze nog in een groot studentenhuis woonde. 'Dan had ik de avond ervoor een 21-diner gehad en dan besloot ik de volgende dag mee te doen aan de halve marathon bij de Singelloop in Breda. Geen ontbijt vooraf, alleen een flesje cola dat ik onderweg had gekocht. 'Dat doe ik dus nooit meer', was het eerste wat ik na afloop dacht.' Het getuigt natuurlijk niet van een gedegen voedingsstrategie, maar wel van karakter. 'Opgeven is geen optie. Of ik pleur neer, of ik loop hem uit. Daar zit niks tussen', zegt ze zelf over haar vermogen om diep te gaan.

Tempo's op de loopband

Met een stuk meer ervaring onder de gordel wil ze nu richting de elite op de marathon. Dat alles terwijl ze ook nog studeert en werkt als stewardess. Dat betekent een aantal dagen op reis en dan weer een paar dagen in Nederland. Tussen de vluchten door moet er getraind worden. 'Dan doe ik bijvoorbeeld een zware training de dag voordat ik moet vliegen, want op een reisdag heb ik waarschijnlijk niet zoveel puf meer.' Omdat niet iedere bestemming even veilig is om op straat hard te lopen, wend ze zich voor veel trainingen tot de loopband. 'In veel Europese steden is het wel lekker lopen, dan doe ik graag een rustig loopje op straat, maar tempo's doe ik eigenlijk altijd op de loopband.'

Altijd voor het goede doel

Haar studentenhuis heeft Mikky intussen achtergelaten. 'Ik heb de tijd van m'n leven gehad, maar het is goed zo.' Ondertussen ligt de focus op haar studie journalistiek, haar werk als stewardess en natuurlijk het hardlopen. Dat lopen doet ze al sinds haar eerste marathon om geld op te halen voor Kika en ze is niet van plan om dat goede doel los te laten. 'Die groep met lopers, maar ook de vrijwilligers. Het is bijna als familie gaan voelen. Nog steeds schrijven we ons vaak met de hele groep in voor een marathon.'

Op het gebied van hardlopen is de progressie volgens haarzelf vooral te halen in het kweken van meer snelheid. 'In Malaga gaf ik alles, maar ik was nog niet gebroken op het eind. Ik voelde me nog prima op het eind'. Wij zijn benieuwd welke stappen Mikky nog gaat zetten nu ze een trainer in de arm heeft genomen. Verder hopen we dat de loopbanden in verre hotels haar progressie kunnen bijbenen.

Volg je Runner's World al op Instagram en Facebook?