Review: dit vond Gerard van de marathon van Florence

In het nieuwe marathonnummer reviewen redacteuren en lezers verschillende marathons; Die van Athene, Sydney en die van Florence. Gerard van Stijn was erg tevreden en schreef daar het volgende verhaal over:

Met een groepje naar het buitenland

Als een waardevolle traditie bezoeken we jaarlijks met de marathonlopers van onze club een buitenlandse marathon. Na Parijs en Valencia in eerdere jaren valt de keuze voor 2024 op Florence, mede bepaald door het mediterrane klimaat in november. En natuurlijk omdat het een prachtige Italiaanse stad is, de oude Renaissancistische gebouwen bieden een bijzonder decor om doorheen te lopen. Vanuit onze club uit Valkenburg (Zuid-Holland) reizen we daarom met een groep van 21 leden naar Toscane. Niet alleen voor de marathon, voor een deel van de leden staat op dezelfde ochtend de 10 kilometer op het programma.

In de voorbereidende maanden naar de marathon draaien we in de zomer met het Running Team onze lange duurloop gezamenlijk op zondagochtend. Na de zomer bouwen we deze wekelijkse trainingen uit tot voorbij de 30 kilometer. Met grote regelmaat sluiten we af met taart of een gezamenlijk ontbijt in ons clubgebouw, waardoor de training niet alleen zwaar is, maar ook supergezellig! Tijdens de duurlopen gaat het al vaak over Florence, over de marathon, de verwachte tijden, maar ook over de Italiaanse koffie, pasta’s en pizza’s waar Florence bekend om staat. Iets om minstens zo naar uit te kijken.

Chiabatta's met mozzarella en pesto

Florence is goed aan te reizen vanaf Schiphol, het vliegveld ligt op slechts 15 minuten rijden buiten de stad. Een groot voordeel is dat wanneer je eenmaal in het centrum bent, alles goed lopend te doen is. Het resulteert er wel in dat we de zaterdag voor de marathon onze benen weinig rust gunnen en de hele stad doorkruisen met een bezoek aan de expo en een zoektocht naar de beste koffie en lunch voor heerlijk belegde ciabatta’s met mozzarella en pesto.

Tijdens onze wandeling verraadt nog weinig in de stad dat hier een marathon gelopen gaat worden, enkel op het Piazza del Duomo is een klein groepje podiumbouwers bezig met wat afzettingen. Een groot contrast met onze eerdere ervaringen van de Valencia Marathon, waar de stad het hele weekend één en al hardlopen ademt. Zou dit dan meer een regionale wedstrijd worden, vragen we ons af?

Opzwepende Italiaanse sferen

Maar gelukkig, schijn bedriegt! In de nacht van zaterdag op zondag krijgt de organisatie het voor elkaar om het parcours in de hekken te zetten en een compleet startvak en finishpark in te richten. We lopen van ons appartement zo naar de startvakken in de grootste winkelstraat van de stad, de start is recht voor de prachtige Duomo.

Waar je bij de meeste marathons vaak wordt opgezweept door snelle beats, doet Florence dit met een fanfareband en muziek van de Italiaanse volksartiest Ricchi e Poveri. De hit "Sara perché ti amo" wordt door iedereen luidkeels meegezongen. De sfeer is top en de condities zijn perfect. Met zo’n 8000 hardlopers staan we ons warm te springen bij een waterig opkomend zonnetje.

Florence op snelheid

We lopen de marathon met z’n elven. Vijf lopers, waaronder ikzelf, spreken af om tot kilometer 21 bij elkaar te blijven. Het pakt erg goed uit. Door met een groepje samen te starten wordt het voorgenomen tempo goed aangehouden en motiveren we elkaar op moeilijke momenten.

Eén van ons heeft zijn dag niet, met niet alleen een storing in zijn hoofd, maar ook in zijn horloge, waardoor hij af en toe even opgepept moet worden.

Het eerste stuk van de marathon is erg bochtig met nauwe straatjes, waarbij het moeilijk is om in je ritme te komen. Na drie kilometer worden de straten breder, en gaat het beter. Het parcours gaat eerst de stad uit richting een aardig park en dan langs de rivier de Arno terug de stad in. Hier loop je door hele oude straten, waar je moet opletten dat je je voeten goed plaatst, omdat er regelmatig kasseien verzakt en scheef liggen.

Eén van de hoogtepunten van de route is de Ponte Vecchio, de oudste brug van Italië. Op de brug staan de toeschouwers rijen dik aan te moedigen en daar staan ook onze persoonlijke fans, met onder meer mijn vrouw die net de 10 kilometer race heeft gelopen. Het geeft een boost, en markeert voor mijn gevoel tevens het moment waarop de marathon echt begint.

Met energie naar de eindstreep

Het lukt ons goed om het tempo vlak te houden, ondanks de klimmetjes en viaducten onderweg. Terug richting het oude centrum zitten er nog wat verraderlijke lussen in, waardoor we het gevoel krijgen er bijna te zijn. Toch helpt dit laatste stukje energie aan te spreken en een supermooie tijd neer te zetten.

Na afloop blijkt dat iedereen een goede race heeft gelopen. Er zijn flink wat persoonlijke records gesneuveld en één van ons heeft de beste Nederlandse tijd neergezet.

Het is voldoende reden om onze prestaties te vieren met pasta’s, birra en vino tot in de late uurtjes in deze prachtige stad.

Dit artikel stond eerder in de marathonspecial van Runner's World. Meer marathoninspiratie nodig? Ren naar de boekhandel of

Bestel hem hier

Volg je Runner's World al op Instagram en Facebook?